Кс. Павел Адамовіч служыў у нашай парафіі першапачаткова ў якасці дыякана, а потым як вікарый з 2009 па 2011гг. Пасля быў скіраваны ў архікатэдральную парафію імя НПМ ў Мінску.Сёння працуе ў парафіі Св. Юзафа ў г. Малазечна . 

У чацвер 12 верасня наша парафія распачала непасрэднае святкаванне 100-гадовага юбілею нашай святыні. Першы дзень Трыдуума быў прысвечаны малітве за памерлых фундатараў святыні, ахвярадаўцаў, дабрадзеяў і ўсіх парафіян, а таксама памерлых, якія, быць можа, памерлі так і не спаткаўшы Бога.

Ці заўважалі вы, якім незвычайным спосабам распісаныя сцены ў нашай святыні? Быццам сонечныя прамяні застылі ў выглядзе каляровых лапікаў сярод урачыстай размалёўкі на сценах і скляпеннях. Сапраўды сонечны наш касцёл, нават калі ўсё неба захмаранае.

Гэта была кароткая, але яркая гісторыя, пра якую ўзгадвае кс. прэлат Эдмунд Даўгіловіч-Навіцкі.

Напрыканцы мінулага стагоддзя дзякуючы дабрадзеям група дзяцей нашай парафіі на чале з тагачасным пробашчам парафіі кс. Эдмундам мела магчымасць выехаць ў Рым на сустрэчу з Папам.

         Кірыл Бардонаў - першы святар у сучасная гісторыі, які паходзіць з Вілейкі. У 2011 годзе скончыў навучанне ў семінарыі ў Пінску і абараніў магістэрскую працу ў Люблінскім Каталіцкім Універсітэце імя Яна Паўла ІІ. 16 чэрвеня 2012 года атрымаў святарскія пасвячэнні з рук Арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча. Выконвае абавязкі вікарыя ў архікатэдральнай парафіі ў Мінску. З'яўляецца сакратаром Мітрапалітальнай курыі Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі

Фота  catholic.by з прыміцыйная Св. Імшы кс. Кірыла Бардонава (17.06.2013)

Гэта былі 80-я гады, калі парафіяне Радашковіч маліліся ў будынку завода, а на закінутым касцёле ў Альковічах раслі бярозы…

Пасля Другой сусветнай вайны касцёл Узвышэння Святога Крыжа ў Вілейцы напаткала тая ж доля, што і шмат іншых: святыню зачынілі, а потым прыстасавалі пад склад. Але вернемся ў 1978 год… Менавіта гэты год стаў “пераломным” у лёсе нашай святыні. У той час першым сакратаром гаркома партыі ў Вілейцы з'яўляўся Булгак Вадзім  Антонавіч. Дзякуючы ініцыятыве гэтага чалавека Вілейскі касцёл нейкім цудоўным чынам трапіў у Рэспубліканскую праграму рэстаўрацыі.

Кс. Аляксандр Фамяных служыў у нашай парафіі з 2006 па 2008 гады. Спачатку ў якасці клерыка, а потым праходзіў дыяканскую практыкую. Сёння з'яўляецца дырэктарам Рэлігійнай місіі "Беларускае каталіцкае таварыства Карытас" Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі. Рэзідэнт парафіі Святых Сымона і Алены ў Мінску.

Фота: Пілігрымка Вілейка-Будслаў.

Як мы ведаем з гісторыі нашай святыні, у савецкія часы яна была адабрана ў вернікаў, таму зразумела, што знешні выгляд ні ў якім разе не павінен быў нагадваць пра Бога. Крыжы  знялі, абразы вевезлі, але што можна было зрабіць з выявай Езуса на фрэсцы, змешчанай на знешняй сцяне касцела? Зразумела, пафарбаваць!

Кс. Юрый Касабуцкі выконваў абавязкі пробашча ў нашай парафіі з 1997 па 1999 г. Зараз служыць у парафіі Святой Тройцы (Св. Роха) на Залатой горцы ў Мінску. З'яўляецца канцлерам Мінска-Магілёўскай мітрапалітальнай курыі.

Фота з прыміцыйнай Св. Імшы кс. Кірыла Бардонава паводле сatholic.by