V Звычайная нядзеля, 5 лютага
Стаць святлом
Словы Езуса, што мы з’яўляемся святлом свету, варта разумець у кантэксце іншага Яго выказвання: Я — святло свету. Хто ідзе за Мною, той не будзе хадзіць у цемры, але будзе мець святло жыцця (Ян 8, 12). Па-першае, мы з’яўляемся святлом на столькі, наколькі ідзём за Езусам, г. зн. з’яўляемся Яго паслядоўнікамі, вучнямі. Па-другое, чым больш мы рэалізуем пакліканне да быцця вучнямі, тым больш прыпадабняемся да Настаўніка і так, як Ён, можам стаць святлом, якое свеціць Яго бляскам. Езус хоча, каб мы аб’явілі Яго ўсяму свету, але не будзем забываць, што гэтае заданне вельмі складанае і вымагае поўнага навяртання. У іншым выпадку Яго святло не зможа выявіць нашыя добрыя ўчынкі, а толькі нашу слабасць і нявернасць.
Пане Езу, сапраўднае Святло, пакажы нам шлях, якім мы павінны ісці, і дапамагай нам на гэтым шляху сведчыць пра Цябе.
Разважанні а. Даніэля Стабрыла OSB, а. Міхала Легана OSPPE
Пераклад з польскай мовы
Панядзелак, 6 лютага
Разпазнаць Езуса
У паставе жыхароў ваколіцы возера Генэзарэт, да якіх прыбыў Езус, здзіўляе некалькі момантаў. Ужо толькі тое, што яны распазналі Езуса. І тут не ідзе гаворка пра толькі само пазнанне Яго, але пра распазнанне таго, што Ён з’яўляецца тым, да каго варта прыйсці. Аднак жа ў першую чаргу замест таго, каб прыйсці да Яго, разбегліся па ўсёй ваколіцы, каб прывесці да Яго хворых, якія патрабуюць аздараўлення. У іх атрымалася перамагчы ўласны эгаізм і жаданне заспакоіць цікаўнасць сустрэчы з гэтым надзвычайным Настаўнікам. І хоць гэты кароткі фрагмент Евангелля галоўным чынам скіроўвае ўвагу на аздараўленні, аднак не можа схаваць сапраўдную руплівасць, з якой мясцовае насельніцтва збіралася вакол Езуса. Ён стаў цэнтральным пунктам для жыхароў, якія сапраўды распазналі, што Настаўніка варта слухаць і ісці за Ім.
Пане Езу, Добры Настаўнік, учыні, каб мы ўмелі перамагаць уласны эгаізм і Цябе ставілі ў цэнтры нашага жыцця.
Разважанні а. Даніэля Стабрыла OSB, а. Міхала Легана OSPPE
Пераклад з польскай мовы
Аўторак, 7 лютага
OREMUS
Незвычайным з’яўляецца багацце, прыгажосць і пладавітасць створанага Богам свету. Дух займае ад яго размаху, няспыннага развіцця, імкнення да жыцця, размажэння. Чалавек як карона стварэння асаблівым чынам пакліканы да жыцця, да развіцця і да паўнаты. Сын Божы прыходзіць, каб дапамагчы нам нанава адшукаць пакліканне да плённага жыцця. У рэлігіі ўсё павінна гэтаму служыць. Культ і запаведзі не з’яўляюцца коканам, яны павінны служыць жыццю і развіццю, а не зачыняць нас у мёртвых традыцыях і з’едлівых звычаях.
Разважанні а. Войцеха Енджэеўскага OP
Пераклад з польскай мовы
Серада, 8 лютага
OREMUS
Часта мы апраўдваем свае грахі складанай сітуацыяй ці ўплывам акружэння. Сённяшняе Евангелле ставіць нас у праўдзе, прыпамінаючы словы Езуса, што “ўсё, што звонку ўваходзіць у чалавека, не можа зрабіць яго нячыстым”, калі не знойдзе водгук у яго нутры. Няпроста прызнаць, што зло, якое я чыню, з’яўляецца маёй уласнай віною. Аднак гэта адзіны спосаб, каб сапраўды дасведчыць айцоўскую дабрыню Бога і сустрэцца з Яго міласэрнай любоўю, якая робіць шчаслівым нашмат больш, чым добрае меркаванне аб сабе.
Разважанні Міры Майдан, „Oremus”
Пераклад з польскай мовы
Чацвер, 9 лютага
Вера сірафініцыянкі
Наколькі вялікая была вера сірафініцыянкі! Яна не была ізраэльцянкай, але здолела распазнаць у Езусе тое, што праз доўгі час заставалася нераспазнаным яго суайчыннікамі. Больш таго, у яе гэта атрымалася, нягледзячы на тое, што Езус хацеў, каб ніхто не ведаў пра Яго побыт у Тыры. Яна ж аднак даведалася пра гэта, прыйшла да Яго і з верай папрасіла аб дапамозе для сваёй дачкі. Жанчыну не толькі не ўразіла першая рэакцыя Езуса, але ў сваім адказе яна дала сведчынне сваёй глыбокай веры. Яна не дамагалася ад Езуса чагосьці, што ёй належыць, але цалкам разлічвала на міласэрнасць. Пасля Яго слоў аб тым, што дачка была аздароўлена, не змушала Яго ісці, але з верай у выкананне пачутага адыйшла дадому. Гэта жанчына сапраўды распазнала, кім з’яўляецца Езус, і глыбока ў Яго паверыла.
Міласэрны Езу, няхай вера сірафініцыянкі стане ўзмацненнем нашай веры ў Цябе. Учыні, каб мы, падобна гэтай жанчыне, верылі Твайму Слову і не патрабавалі знакаў.
Разважанні а. Даніэля Стабрыла OSB, а. Міхала Легана OSPPE
Пераклад з польскай мовы
Пятніца, 10 лютага
Эффата, адкрыйся!
Як часта мы самі з’яўляемся глухімі і нямымі. Не можам пачуць тое, што кажа да нас Бог, і самі маўчым перад Ім. Аднак гэта не глыбокае маўчанне сустрэчы. Хутчэй гэта маўчанне нявер’я і роспачы. Нашае сэрца зачыняецца, а мы замыкаемся ў сабе. Кожны з нас мае патрэбу пачуць “эффата, адкрыйся”, якое вызваляе. Калі гэта не адбудзецца, то мур, які мы будуем, будзе з кожным разам усё вышэйшы і мацнейшы. Не проста выйсці з такога ўкрыцця. Гэта вымагае вялікага даверу і адвагі, таму тым, які прамаўляе гэтыя словы, з’яўляецца сам Езус. Яму мы можам даверыцца ў поўні. Ён нас не пакрыўдзіць і ніколі нас не падмане.
Езу, сапраўдны Лекар, прыходзім да Цябе ў нашай слабасці і просім, каб Ты прамовіў над намі словы збаўлення. Няхай нашае жыццё ў поўні будзе адкрыта на Цябе.
Разважанні а. Даніэля Стабрыла OSB, а. Міхала Легана OSPPE
Пераклад з польскай мовы
Субота, 11 лютага
OREMUS
Пан Бог увесь час звяртаецца да нас з пытаннем: Дзе ты? А мы ў адпаведны нашай натуры спосаб укрываемся перад Ім і не давяраем Яго міласэрнай любові. У той час Бог не адмаўляецца ад нас: Езус клапоціцца пра нас, галодных і аслаблых у дарозе. Ён корміць нас дасыта, не абы-якім пажыткам, але самім Сабою. Таксама ў гэтай Эўхарыстыі дае нам спажываць жыццядайны пакарм – Сваё Цела і Кроў.
Пераклад Малгажаты Канарскай, „Oremus”.
Пераклад з польскай мовы
