Важнае (254)
Жыццё парафіі
Я должен предостеречь вас от одной западни, в которую пытается загнать нас Дьявол (а он никогда не бывает в отпуске!), чтобы отнять у нас покой. Возможно, в один прекрасный момент в нашу душу закрадётся искушение полагать, что мы не продвигаемся вперёд, но, напротив, позорно пятимся, отступаем. Постепенно мы утверждаемся в мысли, что становимся всё хуже несмотря на все усилия стать лучше.
(…)
Возможно, мы до сих пор не стремились следовать неотступно по стопам Господа. Возможно, мы не догадывались, что можем присоединить к Его искупительному Кресту свои маленькие жертвы – за наши грехи, за грехи людей всех времён, за злые дела Люцифера, который до сих пор продолжает противоречить Господу своим: «non serviam!», не хочу служить!
Стремясь к совершенствованию, в силах ли ты принимать решения искренние и необратимые? Попроси Господа, чтобы Он помог тебе «усложнить свою жизнь» из любви к Нему. Чтобы Он помог тебе с естественностью и простотой внести во все твои дела и решения очистительный аромат умерщвления плоти. Чтобы Он научил тебя все силы твои отдавать незаметному и молчаливому служению – как отдаёт масло лампадка, мерцающая возле Дарохранительницы.
У штодзённым разуменнi словa «пост» вельмi часта асацыiруецца з устрыманнем ад нейкiх прадуктаў харчавання, звычайна мясных. Дарэчы, у старажытнасцi мяса каштавала досыць дорага, i таму некаторыя хрысцiянe падчас посту, устрымліваючыся ад мясных страваў, значна эканомiлi, а зэканомленыя грошы звычайна аддавалi на мiласцiну.
Как творить молитву? Если я возьму на себя смелость утверждать, что существует множество способов молиться, то, наверняка, не ошибусь. Но я имею ввиду нашу подлинную молитву детей Божиих, а не славословия лицемеров, о которых Иисус предрекает в Нагорной проповеди: не всякий, говорящий Мне: «Господи! Господи!» войдёт в Царство Небесное.
Когда я думаю о молитве, приходит мысль: бери Господа за руку и говори с Ним, когда захочешь. У молитвы нет распорядка. Молиться можно всегда. Только держитесь за руку Господа. Вы можете говорить с Ним, можете молчать, но вы всё время с Ним. Таким в принципе должен быть наш подход к молитве.
В своей чудесной книге «Начало молитвы» митрополит Сурожский Антоний пишет: «Опыт молитвы может быть познан только изнутри, и с ней шутить не стоит». Это очень мудрое замечание.
Почему вы думаете, что полюбить Бога трудно? В Ветхом Завете Господь говорит: «Даже если ты осквернился под каждым кустом, возвратись ко Мне, Израиль. Если будут грехи ваши красны, как пурпур, как снег убелю».
Бог очень часто обращается к чувству слуха. Вступая в контакт с человеком, с народом, Бог говорит ему: «Слушай». Также и тогда, когда Он учил Израиль заповеди любви к Богу, прежде чем сказал: «Возлюби», Он обратился к народу со словом «слушай». «Слушай» - это первая заповедь.
Насамрэч, існуе толькі адна сапраўдная малітва, і гэта малітва – сам Хрыстос. Ёсць толькі адзін голас, які ўзносіцца над паверхняй Зямлі – голас Хрыста. Малітва – гэта еднасць з Хрыстом.
Существует тесная связь между верой и молитвой и между смирением и молитвой. Есть такие слова: "Лучше всего ты учишься молиться тогда, когда не можешь молиться". А ведь нам кажется наоборот. Когда тебе ужасно тяжело молиться, когда молитва не получается, Господь дает тебе небывалый шанс научиться молитве.
9 лютага 2014 года адбудзецца сустрэча студэнцкай і працуючай моладзі нашай парафіі.
Запрашаем усіх "выпускнікоў", каб супольна правесці час, узгадаць радасныя моманты дзяцінства і праславіць Бога на супольнай малітве.
Тут перед тобой встаёт главный вопрос: сколько места в своей повседневной жизни ты посвящаешь молитве? Какое место занимает молитва в списке твоих самых важных занятий?
Чытанне духоўнай літаратуры: Малітва – аснова хрысціянскага жыцця
Автор АдмінІ пачаць наша супольнае чытанне рэлігійнай літаратуры мы прапаноўваем з тэмы малітвы, бо менавіта без яе немагчыма ўявіць сабе жыццё хрысціяніна. Малітва – гэта паветра для душы, без якой духоўнае жыццё хрысціяніна пачынае паміраць.
Наша новая рубрыка: Пачынаем чытаць духоўную літаратуру разам!
Автор АдмінВось і прамінулі цудоўныя зімовыя святы, забылася перадсвяточная мітусня, раз’ехаліся госці… засталіся толькі цёплыя ўспаміны і доўгія зімовыя вечары.
У нядзелю пасля ўрачыстасці Аб’яўлення Пана Касцёл адзначае свята Хросту Пана, якім па традыцыі завяршаецца перыяд Божага Нараджэння. Cёлета свята прыпадае на 12 студзеня.
У Евангеллі паводле Мацвея апавядаецца, што Езус прыйшоў з Галілеі над Ярданам да св. Яна, каб прыняць хрост ад яго. Але Ян спыніў Яго, прамовіўшы: «Гэта мне трэба хрысціцца ад Цябе». Аднак Езус хацеў выканаць усё тое, што было справядліва. Калі Езус выйшаў з вады, нябёсы адкрыліся і Дух Святы ў абліччы голуба сышоў на Яго, а голас з неба прамовіў: «Ты Сын Мой умілаваны, Цябе ўпадабаў Я» (пар. Лк 3, 21–22).
З гэтага ўрачыстага акту, ва ўзросце 30 год, Езус Хрыстус распачаў сваю місію навучання. Місію Хрыста пацвердзіў з неба сам Пан Бог, даўшы Яму сведчанне, што Езус — Сын Божы і мае права прамаўляць ад імені Пана. Падзея Хросту Езуса стала таксама першым у гісторыі выпадкам аб’яўлення ўсёй Святой Тройцы у бачных постацях (трынітарная эпіфанія), калі Бог Айцец прамаўляе, Сын Божы існуе ў чалавечай постаці, а Дух Святы з’яўляецца ў абліччы голуба. Тое, што ў выглядзе голуба на Езуса сапраўды сышоў Дух Святы, пацвярджаецца ў Евангеллі паводле Яна.
Святы Ян, евангеліст, тлумачыць розніцу паміж хростам Яна Хрысціцеля і Хростам Езуса. Езус «хрысціў Духам Святым», удзяляў праз свой Хрост Духа Святога, Божае жыццё і асвячальную ласку. Ян Хрысціцель хрысціў вадой, што азначае сімвалічны акт пакаяння і прагнення духоўнага ачышчэння. Хрост, які ўдзяляў Ян, быў падрыхтоўкай да таго хросту, які пазней павінен быў здзяйсняць Хрыстус. Евангеліст Ян дакладна ўказвае месца, дзе быў ахрышчаны Сын Божы: гэта адбылося ў Бэтаніі па другі бок Ярдану. У гэтым месцы працякаў паток, які ўпадаў у Ярдан.
Хрост, які здзяйсняў Ян Хрысціцель, адбываўся праз акунанне ў ваду, і гэтую форму да сённяшняга часу захавала Усходняя Царква. У Каталіцкім Касцёле форма хросту трансфармавалася ў паліванне. Падобна таму, як вада ачышчае цела ад вонкавага бруду, так Бог у сваёй міласэрнасці праз хрост ачышчае сэрца чалавека ад унутранага бруду.
Паўстае пытанне аб тым, чаму Хрыстус, які не меў граху, пажадаў прыняць хрост пакаяння з рук Яна. Такім чынам Сын Божы рыхтуецца прыняць на сябе ўвесь цяжар грахоў свету, а перад сваім публічным навучаннем хоча прыняць сімвалічнае ачышчэнне.
Паводле catholic.by