Калі з пункту гледжання Бога, то Дух Святы з'яўляецца ўнутраным Настаўнікам, які вядзе нас да поўнай праўды пра Хрыста (пар. Ян 14, 26; 15, 26; 16, 13), а сярод створаных істотаў ніхто лепш за Яе не ведае Хрыста; ніхто не можа так, як Маці, увесці нас у глыбокае пазнанне Яго таямніцы.
(…)
Школа Марыі аказваецца тым больш дзейснай, калі падумаць, што вядзе яе Тая, якая атрымлівае для нас ва ўсёй шчодрасці дары Духа Святога і разам з тым дае нам прыклад гэтай «пілігрымкі веры»17, у якой з'яўляецца непараўнальнаю Настаўніцаю. У адносінах да кожнай таямніцы свайго Сына, Яна заахвочвае нас, як гэта было пры Звеставанні, з пакораю задаваць пытанні, якія адкрываюць нас на святло, каб у канцы заўсёды аказаць паслухмянасць веры: «Вось я слуга Панская; няхай станецца мне па слову Твайму» (Лк 1, 38).
Прыпадабняцца да Хрыста з Марыяй
15. Істотным знакам хрысціянскай духовасці ёсць намаганне вучня, каб усё больш прыпадабняцца да свайго Настаўніка (пар. Рым 8, 29; Флп 3, 10.21). Сыходжанне Духа Святога ў хросце прышчапляе веруючага, як атожылак да вінаграднай лазы, якою ёсць Хрыстус (пар. Ян 15, 5), робіць яго членам Яго містычнага Цела (пар. 1 Кар 12, 12; Рым 12, 5). Аднак гэтай існуючай ад пачатку еднасці павінен адпавядаць шлях усё большага прыпадабнення да Яго, якое павінна ўсё больш фармаваць паводзіны вучня ў адпаведнасці з «логікаю Хрыста»: «Тое думайце, што і ў Хрысце Езусе» (Флп 2, 5). Згодна са словамі Апостала трэба «апранацца ў Хрыста» (пар. Рым 13, 14; Гал 3, 27).
На духовым шляху Ружанца, угрунтаваным на пастаяннай кантэмпляцыі - разам з Марыяй - Хрыстовага аблічча, гэты патрабавальны ідэал прыпадабнення да Яго дасягаецца шляхам, які мы маглі б назваць «сяброўскім». Натуральным чынам ён уводзіць нас у жыццё Хрыста і дазваляе нам як бы «дыхаць» Яго пачуццямі. У сувязі з гэтым бл. Барталамей Лонга сцвярджае: «Гэтаксама як двое сяброў, якія часта бываюць разам, звычайна становяцца падобнымі сваімі норавамі, так і мы таксама, ведучы сардэчныя размовы з Езусам і Марыяй праз медытацыю таямніцаў Ружанца і развіваючы разам тое самае жыццё праз камунію, можам, наколькі была б здольная да таго нашая мізэрнасць, стаць падобнымі да Іх і навучыцца ад гэтых найвышэйшых прыкладаў пакорнаму, убогаму, утоенаму, цярпліваму і дасканаламу жыццю»18.
(…)
Прасіць Хрыста з Марыяй
16. Хрыстус наказаў нам звяртацца да Бога цярпліва і даверліва, каб мы былі выслуханыя: «Прасіце і будзе вам дадзена; шукайце і знойдзеце; стукайцеся і адчыняць вам» (Мц 7, 7). Аснова гэтай эфектыўнасці малітвы - дабрыня Айца, але таксама пасрэдніцтва ў Яго з боку самога Хрыста (пар. 1 Ян 2, 1) і дзеянне Духа Святога, які «заступаецца за нас», згодна з воляю Божаю (пар. Рым 8, 26-27). Таму што мы «не ўмеем маліцца так, як трэба» (Рым 8, 26) і часам застаемся непачутымі, бо «дрэнна просім» (пар. Як 4, 2-3).
Малітву, якую Хрыстус і Дух Святы абуджаюць у нашых сэрцах, Марыя падтрымлівае сваім матчыным заступніцтвам. «Малітву Касцёла як бы праводзіць малітва Марыі»23. Таму што калі Хрыстус, адзіны Пасрэднік, ёсць Дарогаю нашай малітвы, то Марыя, якая найбольш ярка асветлена Ягоным вобразам, указвае Дарогу. «На падставе гэтага асаблівага супрацоўніцтва Марыі з дзеяннем Духа Святога Касцёлы развілі малітву да святой Маці Бога, засяроджваючы яе на Асобе Хрыста, аб'яўленай у Яго таямніцах»24.
Урывак з АПОСТАЛЬСКАГА ЛІСТА ЯНА ПАЎЛА ІІ
«ROSARIUM VIRGINIS MARIAE»
