На самым пачатку Святога Пісання мы бачым падрабязнае апісанне стварэння чалавека, яго задання ў свеце, ягоную вялікую годнасць і адказнасць за ўсё жывое. Бог стварыў чалавека на свой вобраз і падабенства, даў яму свабодную волю, розум і перадаў уладу над гэтым светам, каб ён рабіў гэтую зямлю сабе падданай.

Што асаблівага я раблю, калі адкрыта вызнаю сваю веру, знаходзячыся ў касцёле сярод сваіх аднадумцаў? Нічога надзвычайнага.  А вось  па-за касцёлам – зусім іншая справа. І час Вялікага Посту – гэта найлепшы спосаб паглядзець на сябе з боку. Ці іду я за натоўпам? Ці маю адвагу сказаць “не” на запрашэнне да ўдзелу ў агульным святкаванні, і што галоўнае – назваць сапраўдную прычыну.

Гэта два чымсьці падобныя і чымсьці розныя пытанні, якія мы не раз у сваім жыцці ставім перад сабой і іншымі людзьмі ў пэўных сітуацыях.

“А чаму я? – пытаемся, калі патрабуецца нашая дапамога і праца, - гэта ж можа зрабіць і хтосьці іншы?” Пасля чаго спяшаемся абыякава адвесці позірк і заняцца сваімі справамі.

Святыня – Дом Божы, месца сустрэчы чалавека з Богам.

Планирование семьи: естественный метод

Знания об овуляции незаменимы для любой супружеской пары. 

«што Бог злучыў, чалавек няхай не разлучае...». У сакрамэнце сужэнства мужчына і жанчына заключаюць саюз для супольнага жыцця, а таксама атрымліваюць Божую ласку для належнага выканання сужэнскіх абавязкаў, а асабліва для добрага выхавання патомства... Усведамляючы адказнасць вышэйузгаданага кроку, узнікаюць пытанні: