Згодна з хрысціянскай традыцыяй перад пачаткам Вялікага Посту адбываюцца т. зв. запусты або карнавал. Гэта спецыяльны час забавы перад ціхім саракадзённым часам пакаяння і асаблівага разважання над мукай і смерцю Езуса Хрыста.

23 лютага мы перажывалі вельмі радаснае спатканне з дапаможным біскупам Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрыем Касабуцкім. І не проста спатканне… Мы мелі магчымасць маліцца разам падчас св. Імшы, якую цэлебраваў ксёндз біскуп. Яго візіт вярнуў нас ва ўспаміны, на 15 год назад, калі напрыканцы ўжо мінулага стагоддзя ў нашай парафіі пробашчам быў прызначаны малады святар – ксёндз Юрый Касабуцкі. Што праўда, зналі мы яго яшчэ раней. Будучы клерыкам Гродненскай духоўнай семінарыі, ён прыязджаў у наш касцёл разам з ксяндзом Эдмундам Даўгіловічам-Навіцкім, які ў той час спаўняў абавязкі пробашча нашай парафіі. Служыў кс. Юрый у нашым касцёле нядоўга, крыху менш двух год, са снежня 1997 года па верасень 1999 года, але памяць па сабе пакінуў добрую. Яго вельмі любілі дзеці. Старэйшыя адносіліся да яго з пашанай. Сёння з дапамогай фотаздымкаў хочацца ўспомніць тыя далёкія ўжо дні, калі цяперашні дапаможны біскуп быў яшчэ зусім маладым святаром. Але пачнём яшчэ з семінарыі.

На фотаздымку на фоне Гродненскай духоўнай семінарыі разам з кс. Эдмундам бачым, тады яшчэ клерыкаў, будучых святароў: братоў Бараўнёвых Юрыя і Сяргея, Уладзіміра Русака, Валянціна Станкевіча і будучага біскупа Юрыя Касабуцкага. Здымак зроблены амаль 20 год таму, у 1995 годзе.

У час навучання ў духоўнай семінарыі, канікулы і святы, будучы біскуп часта разам з кс. Эдмундам прыязджаў у нашу парафію, дамагаў пробашчу падчас цэлебрацыі св. Імшы. На гэтым фотаздымку дыяканы Юрый Касабуцкі і Сяргей Бараўнёў з кс. Эдмундам у нашым касцёле.

Падчас першай св. Імшы з новым пробашчам.  6 снежня 1997 года.

Парафія вітае новага пробашча кс. Юрыя і дзякуе адыходзячаму –    кс. Эдмунду.

На св. Імшы прысутнічалі святары з вілейскага дыяканату. На гэтым здымку бачым таксама тагачаснага пробашча парафіі ў Касцяневічах святой памяці кс. Зыгмунта Абартуха.

Затым распачалося служэнне ў парафіі: штодзённая цэлебрацыя Эўхарыстыі, хросты, шлюбы, пахаванні, падрыхтоўка дзяцей да Першай Святой Камуніі. На жаль у архіве захавалася мала здымкаў таго перыяду. Змяшчаем некалькі, зробленых у 1998 і 1999 гадах .

Час праляцеў вельмі хутка і ўжо кс. Юрый пакідае нас, каб працягваць вучобу ў Каталіцкім Універсітэце у Любліне. Гэты здымак зроблены пасля св. Імшы 18 верасня 1999 года, апошняй св.Імшы кс.Юрыя ўжо з новым пробашчам кс. Алегам Мурзічам. У гэты дзень кс.Юрый асвяціў  фрэску з выявай Езуса, нясучага крыж на гару Кальварыю, адноўленую  нашым парафіянінам – мастаком Эдуардам Мацюшонкам. На здымку сям’я Мацюшонкаў са святарамі. 

А зараз некалькі момантаў апошняй св. Імшы кс. Юрыя і першай у нашай парафіі кс. Алега.

На гэтым здымку, зробленым 18 верасня 1999 года  бачым маленькага міністранта Кірыла Бардонава. Тады яшчэ ніхто не здагадваўся, што гэта будучы святар.

Падчас гэтай св. Імшы дыяканскую паслугу спаўнялі  добра нам вядомы Аляксей Раманчук і Валянцін Станкевіч, бачым таксама  прысутнага кс. Пятра Пятрагу, тады яшчэ пробашча ў Красным.

Шчымлівыя моманты развітання:

Дзеці дзякуюць кс. Юрыю за духоўную апеку над імі, за той час, які ён правёў разам імі.  Ім, малым дзецям, цяжка было зразумець Божую волю, чаму  той, каго яны палюбілі, з якім ім было так добра, павінен некуды выехаць. Парафіяне яшчэ памятаць, як трымаючыся сваімі маленькімі ручкамі за сутанну пробашча яны, развітваючыся, пралівалі горкія слёзкі. Так у верасні 1999 года перагарнулася чарговая старонка жыцця Юрыя Касабуцкага, нашага былога пробашча а сучаснага дапаможнага біскупа нашай дыяцэзіі. Будзем жа памятаць аб ім у сваіх малітвах і чакаць чарговых радасных сустрэч з ім.

             23 лютага дапаможны біскуп Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Юрый Касабуцкі здзейсніў візіт у парафію Узвышэння Святога Крыжа ў Вілейцы, у якой быў пробашчам у 1998-1999 гадах.

На пачатку Імшы да іерарха са словамі віншавання і прывітання звярнуліся дзеці, бацькі якіх калісьці былі той моладдзю, з якой працаваў сённяшні біскуп. Маладыя вернікі прыгадалі, што менавіта кс. Юрый Касабуцкі ахрысціў іх 16 гадоў таму. Прадстаўнікі старэйшага пакалення ўзгадалі той час, калі сённяшні іерарх, будучы маладым святаром, распачаў служэнне ў Вілейцы, адзначыўшы яго веру, любоў да Бога, руплівасць, дабрыню і адкрытасць на людзей. Са словамі прывітання звярнуліся менавіта тыя, хто ў той час быў найбліжэйшым супрацоўнікам для кс. Юрыя Касабуцкага.

Пробашч парафіі кс. Аляксандр Барыла, звяртаючыся да іерарха, сказаў: “Дзякуючы сваёй веры, адукаванасці, адкрытасці на людзей, працы з дзецьмі і моладдзю Вы змаглі зрабіць на вілейскай зямлі вельмі шмат. Вы пасеялі добрае зерне ў душах людзей”. “Многія Вашы парафіяне, з якімі Вы пачыналі служэнне ў Вілейцы, радуюцца сённяшняму дню, але ўжо ў доме Нябеснага Айца. Цешуцца старэйшыя парафіяне, ганарыцца сярэдняе пакаленне, якое было вашай моладдзю, і бязмерна ўсхвалявана моладзь, - дадаў святар. - Мы, вілейская парафія, ганарымся Вамі! І цешымся, што Вы знайшлі час адведаць нас, каб правесці гэтую ўрачыстую святую Імшу, звярнуцца да нас з біскупскім навучаннем і ўдзяліць нам пастырскае благаслаўленне!”

Біскуп Юрый Касабуцкі з вялікім хваляваннем узгадаў час, калі служыў у Вілейцы, і зазначыў, што гэта яго сапраўдная першая святарская любоў.

У гаміліі іерарх на аснове літургічных тэкстаў звярнуў увагу на хрысціянскую любоў, патрэбу прабачэння крыўдаў і любові да непрыяцеляў. Прыводзячы жыццёвыя прыклады, біскуп паказаў, як належыць прабачаць і быць шчаслівым, а таксама падкрэсліў неабходнасць духоўнага жыцця: штодзённай малітвы, удзелу ў нядзельнай Імшы, частай споведзі; прыгадаў, што злы дух не спіць і шукае магчымасці, каб адвесці чалавека ад добрага, уцягнуць у грэх. Менавіта малітва, як адзначыў біскуп, з’яўляецца найлепшым сродкам у барацьбе з грахом, і ў ёй прысутнічае велізарная моц, патрэбная для прабачэння крыўдаў.

           На заканчэнне Імшы іерарх падзякаваў за супольную малітву, яшчэ раз узгадаў цудоўны, па яго словах, час душпастырскай працы ў Вілейцы, выказаў задавальненне, што Божае слова тут абвяшчаецца і надалей.

    паводле Catholic.by

Фота Дзяніса Канецкага

Сапраўдны хрысціянін усё пачынае і заканчвае з Богам, у Божае Імя.

У наступную нядзелю 22 снежня 2013 г. Святую Імшу ў 10.00 узначаліць Нунцый Апостальскі Арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці, каб выканаць спецыяльнае паручэнне і просьбу ад Святога Айца Францішка.

Сардэчна запрашаем на гэтую Святую Імшу, каб разам памаліцца з Ім за атрыманыя дары і плённую будучыню нашай парафіі.

“І да танца і да Ружанца”

Старажытная прыказка кажа, што сапраўдны хрысціянін павінен быць і да танца і да Ружанца.

30 лістапада Касцёл успамінаў Св. Андрэя Апостала. У гэты дзень у шматлікіх парафіях адбываліся т. зв. “Запусты” або “Андрэйкі”, калі людзі збіраліся разам дзеля таго, каб правесці час у супольных забавах і весялосці перад перыядам духоўнай працы і чакання сустрэчы з надыходзячым Збаўцам.

У гэты дзень дзеці нашай парафіі таксама сабраліся на Андрэйкі. Пачалося мерапрыемства супольнай малітвай на Св. Імшы з удзелам дзяцей і моладзі, якая цэлебравалася а 18 гадзіне. Узмоцненыя Эўхарыстыяй дзеці накіраваліся ў парафіяльны дом, дзе мелі салодкі пачастунак, супольныя гульні і конкурсы. У гэты вечар парафіяльны дом напоўніўся не так вялікай групкай дзяцей, але вялікім запалам радасці, дзіцячымі ўсмешкамі і смехам. Закончылі супольны вечар традыцыйным колам, гімнам да Маці Божай Будслаўскай і словамі “Дзякуем Пану Богу”. Перад тым, як дзеці разышліся па дамах, кс. пробашч Аляксандр удзяліў Божае благаславенне на надыходзячую ноч і так важны перыяд Аднвэнту, каб годна выйсці насустрач надыходзячаму Езусу Хрысту і падрыхтаваць сваё сэрца. 

Настаў час Адвэнту, час радаснага чакання прыйсця Збавіцеля. Гэты перыяд велізарная ласка, дадзеная нам для таго, каб як лепш падрыхтавацца, бо кожны пражыты дзень Адвэнту - гэта маленькі крок насустрач святкавання Божага Нараджэння.

І мы часта звяртаемся ў малітвах да Найсвяцейшай Панны Марыі, каб Яе заступніцтва дапамагло нам падрыхтавацца належным чынам.

Таму па традыцыі, у перыяд Адвэнту цэлебруюцца ватыўныя Імшы Найсвяцейшай Багародзіцы, якія называюцца “Рараты” (Іс 45, 8 ). Назва «Рараты» бярэ свой пачатак ад лацінскай песні «Rorate coeli desuper» («Дайце, нябёсы, росы з вышыняў»), якая спяваецца ў перыяд Адвэнту.

Часцей за ўсё Раратнія Імшы здзяйсняюцца да ўсходу сонца, бо чаканне ўсходу сімвалізуе чаканне прышэсця Хрыста, Сонца Праўды, каб рассеяць цемру. Менавіта таму Рараты часта папярэднічае працэсія са свечкамі, на чале якой ідуць дзеці з самаробнымі ліхтарыкамі. Набажэнства пачынаецца ў паўцемры і толькі падчас гімна „Хвала на вышынях Богу” ў касцёле ўключаюць святло.

Яшчэ адной з адметных рысаў Раратніх Імшаў з'яўляецца адмысловая свечка, якая стаіць ля алтара і якая сімвалізуе Найсвяцейшую Дзеву, якая як ранішняя зорка абвясціла усім, што узыход Сонца Праўды - гэта Езус Хрыстус, які прыйшоў, каб напоўніць увесь Сусвет радасцю сустрэчы.

Запрашаем усіх вернікаў на гэтыя ранішнія Імшы, каб разам з Найсвяцейшай Багародзіцай звярнуць свой унутраны позірк да Дзіцятка Езуса, якога з вялікім цярпеннем і любоўю чакаем.

Святыя Імшы ў нашай парафіі будуць адбывацца ў аўторак і чацвер у 6.30.

22 лістапада ў дзень успаміну Святой Цэцыліі наш парафіяльный хор  “Angeli” адзначыў свой першы значны юбілей – 10-годдзе. Святкаваць пачалі супольнай культурнай праграмай: удзельнікі хору наведалі аранжэрэю батанічнага саду г.Мінска, а таксама пабывалі на прадстаўленні Беларускага Дзяржаўнага Акадэмічнага Музычнага Тэатра “Летучая Мышь” (І.Штраўс).

Цэнтральнай часткай святкавання сталі Святыя Імшы: 22 лістапада ў дзень успаміну апякункі касцёльнага спеву і музыкі і 24 лістапада ў нядзелю Хрыста Уладара Сусвету. Падчас  іх харысты разам з парафіяй дзякавалі Богу за дар веры, голасу, за існаванне супольнасці хору і прасілі аб далейшае Божае благаславенне на справу служэння праз спеў.

Пасля нядзельнай Святой Імшы хор працягнуў святкаванне ў парафіяльным доме. Там удзельнікі мелі магчымасць ажыцявіць падарожжа на караблі “Angeli” па розных краінах, якія проста неабходныя кожнаму, каб ведаць для каго і навошта спяваем: краіна музыкі, радасці, пытанняў, шчасця, захаплення, дзяцінства і дабра. Падчас гэтага падарожжа ўдзельнікі хору разам са сваім кіраўніком зрабілі наступныя высновы:

• самае важнае –любіць Бога, музыку і служэнне,
• заданне харыста ў касцёле – дапамагаць людзям маліцца,
• каб ажыццявіць гэта заданне, неабходна мець моцны дух – жыць па-Божаму,
• харыст павінен памятаць, што з’яўляецца любімым  Божым дзіцём і гэта праўда не залежыць ад нашага ўзросту,
• харыст павінен быць чалавекам радасці і аптымізму, бо з Богам па-іншаму нельга,
• харыст павінен быць чалавекам веры і дабра, і гэта павінна праяўляцца не ў словах, а ва ўчынках.

         Закончылася святкаванне Гімнам да Маці Божай Будслаўскай, бо менавіта каля падножжа Яе абраза падчас рэкалекцый штогод удзельнікі хору чэрпаюць сілы для служэння Богу і людзям.

                                                                                                                               Анна Аўсейчык

З 28 па 29 кастрычніка 2013 г. дзеці з парафіі Ўзвышэння Святога Крыжа ў Вілейцы, удзельнічалі ў рэкалекцыях, якія ўжо традыцыйна праводзяцца тут.

Духоўнымі заняткамі удзельнікаў кіравала Аўсейчык Ганна. Мэтай рэкалекцый было спалучыць час восеньскага адпачынку з духоўным пазнаннем і развіццём адносін з Богам.

Паколькі ў духоўных практыкаваннях удзельнічалі дзеці, то асноўным заняткам было падвесці іх да разумення ўчынкаў любові.

Так як частка дзяцей прысутнічала на рэкалекцыях ужо ў другі раз, таму важным было спалучыць іх досвед, атрыманы раней, з новымі ведамі.

Рэкалекцыі атрымаліся падзеленымі на дзве тэмы згодна з колькасцю дзён. Першы называўся: “Мы сябры Бога. Любі Пана Бога Твайго ўсім сэрцам тваім, усім розумам тваім і ўсëй душой тваëй”. А другі дзень: “Мы сябры паміж сабою. Любі бліжняга свайго, як самога сябе”.

Кожны дзень рэкалекцый завяршаўся, як і распачынаўся супольнаю малітваю, асабліва падчас супольных сустрэч.

Час восеньскіх канікул для многіх стане не толькі звычайным адпачынкам ад школы, але і духоўным падмацаваннем.

{gallery}gallery/2013/04.11.2013.{/gallery}

 14 верасня наша парафія завяршыла святочны Трудуум, прысвечаны святкаванню стагоддзя святыні.

     1 верасня касцёл быў перепоўнены…Чым асаблівая была гэтая нядзеля? Менавіта ўчора мы распачалі новы навучальны год, распачалі яго ў Божае Імя.

28 жніўня нашы парафіяне сустрэліся са Св. Янам Боско ў Смаргоні, рэліквіі якога пілігрымуюць па Беларусі з 25 па 31 жніўня.

Гэта быў незвычайны вечар… Урачыстаць распачалася прывітаннем Апостальскага Нунцыя арцыбіскупа Клаўдыё Гуджэроцці, разам з якім шматлікія вернікі працэсійна выйшлі насустрач рэліквіям Св. Яна Боско. Святы, які з’яўляецца настаўнікам моладзі і апекуном выхавацеляў, у сваіх рэліквіях прыбыў з усмешкай на твары. Эўхарыстыя, якую цэлебраваў Апостальскі Нунцый арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці, скончылася гімнам-малітвай за нашу Бацькаўшчыну “Магутны Божа”, падчас якой у небе можна было бачыць цудоўны салют. 

Парафіяне Смаргоні, якіх наша парафія прымае на начлег падчас пілігрымкі ў Будслаў, прынялі нас з вялікай гасціннасцю, арганізавалі вясёлыя танцы і накармілі гарачай вячэрай. Скончылася прабыванне нашых парафіян на ўрачыстасці ў Смаргоні асабістым ушанаваннем і малітвай каля рэліквій Св. Яна Боско і катэхезай для моладзі, якую прамовіў Апостальскі Нунцый.

Уся ўрачыстасць была напоўнена сапраўднай, Божай радасцю, маладым духам, гасціннасцю і шчырасцю адкрытых сэрцаў, але самае галоўнае, духам самога Св. Яна Боско, які паказвае на Божую Любоў. Адчувалася рэальная прысутнасць Святога, які казаў: “Дастаткова таго, што вы маладыя, каб я вас любіў!” А маладым духам можа быць кожны з нас незалежна ад узросту, што напісаны ў пашпарце! 

У часе казання і катэхезы Апостальскі Нунцый разам з вернікамі разважаў пра Св. Яна Боско, пра тое, чаму ён вучыць нас сваім жыццём. Св. Ян быў сапраўды незвычайным чалавекам, ён ахвяраваў усё сваё жыццё служэнню Богу і маладым людзям, якія былі занядбаныя моцнымі гэтага свету і згубіліся ў гэтым жыцці. Святы, які казаў : “Рабі ўсё, толькі не грашы”, - сваім жыццём паказаў нам, што самае галоўнае.

І што ж самае галоўнае сярод усіх клопатаў і цяжкасцяў нашага жыцця, сярод болю і жорсткасці гэтага свету, сярод нашага імкнення да лепшага і новым падзеннем у бруд граху?.. Божая Любоў! Арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці адзначыў, што Св. Яну Боско не падабаўся вобраз Бога, Які асуджае за грэх, Святы паказваў Бога, які дапамагае падняцца з бруду граху. Самае галоўнае – дасведчыць у сваім жыцці Любоў Бога і паказваць іншым людзям гэтую Любоў. Бо гэта Любоў Бога, Які выходзіць шукаць чалавека, нават таго, што патануў у брудзе, Які разумее і любіць нават тады, калі ўсе асуджаюць, Які ніколі не пакіне і схавае ў абдымках Сваёй Любові. Дасведчыць Любоў Бога і дзяліцца ёй – гэта просты сакрэт жыцця хрысціяніна. Апостальскі Нунцый падкрэсліў, што Святы Настаўнік моладзі прыцягваў і працягвае прыцягваць да сябе маладых людзей, змяняючы іх сэрцы, менавіта таму, што паказвае Божую Любоў, што прамяніцца ёй і дае адчуць чалавеку, што яго любяць.

Фота Аксаны Бажко

Добрай традыцыяй стала жнівеньскае спатканне студэнцкай і працоўнай моладзі нашай парафіі ў Будславе. Кожны з нас загадзя чакае “той самы чацвер” падчас летніх дзіцячых рэкалекцый, калі мы вырываемся са штодзеннай мітусні дарослага жыцця і злятаемся ў дарагое сэрцу месца.

“Да Марыі топ-топ-топ…”   Нашы парафіяне крочылі да Маці Божай у Будслаў

2 ліпеня ва ўрачыстасць Маці Божай Будслаўскай з Вілейкі вырушыла пешая пілігрымка да Будслава. Усяго пілігрымаў было каля 120 чалавек, сярод якіх было шмат дзяцей, нават такіх, якія яшчэ не ўмеюць размаўляць, моладзь і старэйшыя людзі. Кожны пілігрым быў вельмі важным, але самым галоўным “пілігрымам” была копія цудоўнага абраза Маці Божай Будслаўскай, якая перад гэтым аб’ехала ўсю Беларусь і якую цяпер пілігрымы неслі на сваіх плячах на працягу трох дзён да в. Даўгінава, дзе пасля перадалі іншым пілігрымам з Мінска і Ракава.

Пілігрымы нястомна крочылі сцежкамі нашай цудоўнай Бацькаўшчыны, ім весела ўсміхалася сонейка, а па палях разносіўся спеў:

“Ідзём мы, калі свеціць сонца,

Калі падае дождж.

Ідзём да нашай Матулі,

Каб сустрэцца з Ёй…”

Кожны дзень быў напоўнены малітоўным духам і пачуццём прысутнасці Нябеснай Матулі. Духоўнай апекай для пілігрымаў быў кс. Уладзімір Русак, які праводзіў канферэнцыі і служыў у  Сакрамэнце Пакаяння і Паяднання.

Галоўнай тэмай пілігрымкі быў дэвіз сёлетніх урачыстасцяў у Будславе “Марыя – Маці нашай веры”.  Але першыя тры дні мелі таксама і свае маленькія падтэмы. Як нашае жыццё – гэта ў пэўным сэнсе пілігрымка, так і гэта пілігрымка пэўным чынам адлюстроўвала жыццё. Першы дзень быў прысвечаны тэме: “Мы - дзеці Божыя”. У гэты дзень пілігрымы разважалі над тым, што кожны з нас, незалежна ад узросту, з’яўляецца Божым дзіцём. На малітвах разам з разважаннямі Св. Тэрэзы ад Дзіцяткі Езус, якая выбрала сабе “малы шлях” да святасці, пілігрымы задумаліся над дзіцячым даверам, радасцю і прастатой.  Другі дзень праходзіў пад дэвізам: “Маладыя духам”. Пілігрымы разважалі над характэрнымі рысамі часу маладосці і іх увасабленнем у хрысціянскім жыцці. Напрыклад, ніколі не стамляцца для Хрыста, не баяцца адказаць “так” на шалёную прыгоду жыцця з Богам, мець сэрца, якое напоўнена любоўю да Бога і імкнецца заўсёды быць разам з Сэрцам Бога. Трэці дзень быў прысвечаны хрысціянскай сталасці, якая звязаная з адказнасцю за свае дзеянні, ахвярнасцю і вернасцю выбранаму шляху. Чацвёрты дзень быў апошнім днём пілігрымкі, калі пілігрымы ўжо асягнулі мэту свайго пілігрымавання.

Ні мазалі, ні пякучае сонца, ні праліўны дождж і бура, падчас якой пілігрымы ўвайшлі ў Будслаў, не перашкодзілі ім, бо кожны з пілігрымаў нёс з сабою свае інтэнцыі, якія прагнуў аддаць Богу праз рукі Марыі. Да сваіх інтэнцый пілігрымы далучалі таксама і інтэнцыі людзей, якіх сустракалі на сваім шляху і якія так гасцінна прымалі іх у свае хаты.

Ужо прайшло крыху часу, высахла адзенне, якое “выжымалі”пілігрымы пасля ліўня, зажылі мазалі, але сэрцы пілігрымаў не перастаюць поўніцца радасцю ад сустрэчы з Нябеснай Маці ў Будславе і цешыцца тымі Божымі ласкамі, што там атрымалі.

                                                                         Кацярына Дурко

28 чэрвеня а 18 гадзіне мы ўрачыста віталі копію абраза Маці Божай Будслаўскай.